Dział prawny mojefranki.pl podsumował dzisiejszy wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wyrok z dnia 29.04.2021 r. w sprawie C‑19/20)!
“Szanowni Państwo, dzisiejszy dzień po raz kolejny utwierdził w przekonaniu słuszność zakładania spraw frankowych w sądach oraz dobrą linię orzecznictwa w sprawach kredytów powiązanych do waluty CHF”
ANALIZA WYROKU TSUE Z DNIA 29 KWIETNIA 2021 R.
W SPRAWIE BANK BPH SA C-19/20
1. Odpowiedź na pytanie nr 1:
tzw. aneks antyspreadowy nie ma wpływu na stwierdzenie abuzywności klauzuli indeksacyjnej.
Jedynie w wypadku, gdyby konsument zawarł taki aneks w sposób „wolny i świadomy” w celu zrezygnowania z uprawnień wynikających z dyrektywy 93/13, to aneks ten sprzeciwiałby się unieważnieniu umowy wstecz – ale w takim wypadku także jedynie pod warunkiem, że postanowienia wprowadzone tym aneksem nie miałyby abuzywnego charakteru.
W praktyce oznacza to, że w zdecydowanej większości spraw aneks taki nie pozbawia konsumenta prawa do stwierdzenia nieważności całej umowy kredytu ze skutkiem wstecznym, ponieważ konsumenci zawierali tego rodzaju aneksy bez świadomości abuzywności klauzuli indeksacyjnej i nie w celu pozbawienia się ochrony z dyrektywy 93/13, niezależnie od powyższego, postanowienia umowne w tego rodzaju aneksach także bardzo często miały abuzywny charakter.
2. Odpowiedź na pytania nr 2 i 3:
w przypadku klauzuli stosowanej przez dawny GE Money Bank o konstrukcji „kurs sprzedaży = kurs średni NBP + marża Banku”, sąd krajowy może wykreślić samą marżę, zostawiając tu kurs średni NBP tylko wtedy, gdy sąd krajowy ustali, że element w postaci samej „marży” stanowi odrębne postanowienie umowne (zobowiązanie umowne), mogące funkcjonować samodzielnie (tj. że ta marża może stanowić osobną klauzulę podlegającą ocenie).
Niezależnie jednak od powyższego, sąd krajowy nie może usunąć samego elementu nieuczciwego (tu: marży), jeżeli sprowadzałoby się to do zmiany treści tego postanowienia umownego poprzez zmianę jego istoty.
W praktyce oznacza to, że w tym wypadku nie można wykreślić samej marży, ponieważ: sama marża nie stanowi odrębnego zobowiązania umownego (postanowienia umownego), dodatkowo jej wykreślenie prowadziłoby do zmiany treści warunku umownego poprzez zmianę jego istoty.
Oznacza to, że w takim wypadku upaść powinna cała klauzula indeksacyjna.
3. Odpowiedź na pytanie nr 4:
skutek w postaci nieważności całej umowy kredytu w wyniku stwierdzenia abuzywności klauzuli indeksacyjnej nie wynika z samej dyrektywy 93/13, lecz z przepisów prawa krajowego. W tym zakresie TSUE potwierdził swoje dotychczasowe orzecznictwo, stwierdzając, że dyrektywa 93/13 nie sprzeciwia się unieważnieniu całej umowy, jeżeli zgodnie z przepisami prawa krajowego, umowa w kształcie bez klauzul abuzywnych nie może dalej obowiązywać. TSUE dopuszcza więc unieważnienie całej umowy.
4. Odpowiedź na pytanie nr 5:
TSUE wskazał, że sąd krajowy ma obowiązek poinformowania konsumenta o konsekwencjach prawnych unieważnienia umowy, nawet jeżeli konsument reprezentowany jest przez adwokata lub radcę prawnego. Sąd musi nadto poinformować konsumenta „w sposób obiektywny i wyczerpujący”. Odpowiedź na to pytanie nie stanowi więc żadnego zaskoczenia.
Konkludując, odpowiedzi udzielone przez TSUE na pytania prejudycjalne nie wnoszą nic nowego, stanowią w zasadzie powtórzenie dotychczasowego – KORZYSTNEGO dla konsumentów – orzecznictwa TSUE. Warto więc dochodzić od banku swoich praw na drodze sądowej.